| PzKpfw II |
| Aż do wybuchu wojny z Rosją podstawowym wozem bojowym niemieckich sił pancernych był czołg lekki oznaczany jako PzKpfw II. Pojazdy te brały między innymi udział w wojnie domowej w Hiszpanii (w ramach Legionu Condor), uczestniczyły w Anschlussie Austrii, zajęciu Sudetów i Czech, walczyły podczas kampanii w Polsce, Francji, Norwegii, na Bałkanach i w Afryce Północnej. Używano ich również w początkowym okresie walk na froncie wschodnim. Niektóre wersje tego czołgu, jak rozpoznawcze PzKpfw II Ausf.L "Luchs", a także pojazdy zbudowane na jego podwoziu np. niszczyciele czołgów typu Marder II czy działa samobieżne uzbrojone w haubicę kalibru 105mm Wespe były używane bojowo do końca wojny.
|
|
| W momencie rozpoczęcia prac nad konstrukcją pojazdu nazywanego początkowo w celach dezinformacyjnych ciągnikiem rolniczym - LaS100 (Landwirschaftlicher Schlepper) - nic nie zapowiadała jego tak długiej i bogatej historii. Gdy prace nad czołgami średnimi PzKpfw III i IV posuwały się wolniej niż zakładano Urząd Uzbrojenia Armii Lądowej - Heereswaffenamt postanowił wprowadzić na uzbrojenie Wehrmachtu jeszcze jeden czołg lekki, który obok produkowanego od początku 1934 roku czołgu lekkiego PzKpfw I miał służyć do treningu i szkolenia przyszłych kadr Panzerwaffe. W połowie 1934 roku Wydział Uzbrojenia WaPrüf 6 przedstawił założenia konstrukcyjne czołgu o masie 10 ton, uzbrojonego w działko kalibru 20 mm. Prototypy nowego czołgu zostały zamówione w trzech zakładach: Fredrich Krupp AG z Essen, Henschel und Sohn AG z Kassel i Maschinenfabrik Augsburg-Nürnberg (MAN) z Norymbergi. Wiosną 1935 roku zakłady zaprezentowały swoje konstrukcje: Krupp - czołg LKA2 będący nieznacznie przerobionym prototypem czołgu PzKpfw I z wieżą przystosowaną do działka kalibru 20 mm, zaś Henschel i MAN przedstawiły jedynie podwozia. Mimo, że firma MAN przedstawiając tylko podwozie w zasadzie nie wywiązała się z warunków przetargu, do seryjnej produkcji wybrano właśnie jej konstrukcję. Podwozie to powstało w oparciu o konstrukcję Carden-Lloyd i składało się z trzech wózków po dwa koła każdy, amortyzowanych przez resory ćwierćeliptyczne prowadzone w ramie nośnej łączącej wszystkie trzy wózki i trzy koła podtrzymujące gąsienicę od góry. Kadłub został opracowany przez zakłady Daimler-Benz AG. Czołgi LaS 100 miały być produkowane przez zakłady MAN, Daimler-Benz, FAMO z Wrocławia i MIAG z Brunszwiku.
Pod koniec 1935 roku zakłady MAN opuściło 10 pierwszych czołgów pod nowym oznaczeniem 2cm MG Panzerwagen. Pojazdy o opancerzeniu o grubości od 5 do 14,5 mm były wyposażone w silniki Maybach HL 57TR, skrzynię biegów ZF Aphon SSG45 oraz uzbrojone w działko KwK 30 kalibru 20 mm i sprzężony z nim karabin maszynowy Rheinmetall-Borsig MG34 kalibru 7,92 mm. Posiadały one zasięg 210 km na drodze i 160 km w terenie oraz prędkość maksymalną 40 km/h. Gdy w roku 1936 wprowadzono nowy system oznaczeń wojskowych tzw. Kraftfahrzeuge Numemern System der Wehrmacht czołgi LaS 100 otrzymały oznaczenie Panzerkampfwagen II |
|
| Ausf. a1 SdKfz121. Załogę pojazdu stanowili: dowódca, który był również celowniczym broni, ładowniczy-radiotelegrafista i mechanik-kierowca. Następne piętnaście seryjnych czołgów oznaczanych PzKpfw II Ausf. a2 miało zmodyfikowany system chłodzenia prądnicy oraz poprawioną wentylację przedziału załogi. W kolejnej wersji PzKpfw II Ausf. a3 liczącej 25 pojazdów wprowadzono dalsze ulepszenia. Zastosowano m.in. ruchomą przegrodę pomiędzy przedziałem załogi a silnikiem, powiększono właz umożliwiający dostęp do pompy paliwowej i filtra oleju pod kadłubem. W następnych 50 pojazdach tej serii przesunięto chłodnicę do tyłu o 158 mm. W czołgach PzKpfw II Ausf. a2 i a3 koła podtrzymujące nie posiadały bandaża gumowego. |
Czołgi lekkie